به گزارش ندای هیرمند
اعظم شهرکی، در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «ندای هیرمند» در تحلیل وضعیت کنونی چابهار، با اشاره به چالشهای گستردهای که این بندر استراتژیک با آن مواجه است، بیان کرد: توسعه نامتوازن و مهاجرتهای کنترلنشده، چهرهای نگرانکننده از فقر و حاشیهنشینی در این منطقه ترسیم کرده است.
وی ادامه داد: که چابهار بهرغم موقعیت ویژه اقتصادی و ژئوپلیتیک خود، به یکی از بزرگترین کانونهای حاشیهنشینی کشور تبدیل شده و این مسئله نشانهای از ضعف در مدیریت شهری، سیاستگذاری اجتماعی و نبود زیرساختهای کافی است.
سکونتگاههای غیررسمی؛ نتیجه فقر و مهاجرت
وی افزود: گسترش سکونتگاههای غیررسمی در مناطقی چون مرادآباد، میرآباد و جنگلوک، نهتنها بیانگر مهاجرت گسترده از مناطق محروم استان است، بلکه ناشی از نبود فرصتهای شغلی پایدار، کمبود خدمات آموزشی و بهداشتی و عدم دسترسی به مسکن مناسب نیز هست.
کارشناس شهرسازی و توسعه شهری تأکید کرد: بسیاری از ساکنان این مناطق از حداقل امکانات رفاهی و حقوق شهروندی بیبهرهاند و زندگی آنها در کپرها، چادرها و آلونکهای غیرایمن، شرایط اسفباری را رقم زده است.
وی با استناد به آمارهای موجود بیان کرد که بیش از ۷۰ هزار نفر در سکونتگاههای غیررسمی چابهار سکونت دارند؛ آماری که به گفته او، بسیار فراتر از ظرفیت خدماترسانی شهری در این منطقه است. او اظهار داشت که چابهار، باوجود عبور جمعیت آن از مرز ۲۰۰ هزار نفر، هنوز فاقد برنامهای جامع برای اسکان رسمی مهاجران و حاشیهنشینان است.
چالشهای اجرای طرحهای ساماندهی شهری
شهرکی ضمن اشاره به تلاشهای صورتگرفته برای مهار تصرف زمین، تشریح کرد: اقدامات محدودی مانند جلوگیری از تصرف ۶۰۰ تا ۷۰۰ قطعه زمین در سال گذشته، گرچه مفید بوده، اما پاسخگوی ابعاد بحران نیست.
کارشناس شهرسازی و توسعه شهری خاطرنشان کرد: اجرای طرحهایی نظیر نهضت ملی مسکن، در صورت پیگیری مؤثر، میتواند گام مثبتی در جهت خانهدار کردن افراد واجد شرایط باشد، اما چالشهایی نظیر توقف پروژههای بازآفرینی شهری به دلیل اختلاف میان ستاد بازآفرینی و منطقه آزاد، مانع از پیشرفت در این زمینه شدهاند.
حاشیهنشینی در چابهار بازتابی از فقر ساختاری است
وی اظهار کرد: توسعهیافتگی چابهار نباید به نفع گروهی خاص و به بهای حذف اقشار ضعیف تمام شود؛ حاشیهنشینی در چابهار تنها یک پدیده فیزیکی نیست، بلکه بازتابی از فقر ساختاری، نابرابری اجتماعی و ضعف حکمرانی محلی است.
شهرکی اذعان کرد: مهاجرانی که از شهرهایی مانند ایرانشهر، سرباز، سراوان و حتی اتباع خارجی بدون شناسنامه به چابهار آمدهاند، اغلب از هیچگونه حمایت قانونی برخوردار نیستند و این امر زمینهساز افزایش آسیبهای اجتماعی و گسترش بینظمی در ساختار شهری شده است.
حل معضل حاشیهنشینی نیازمند هماهنگی بین دستگاهی است
کارشناس شهرسازی و توسعه شهری با تأکید بر ضرورت همکاری بین نهادهای مختلف، تصریح کرد: حل معضل حاشیهنشینی نیازمند هماهنگی بین دستگاهی، تأمین بودجه، حضور فعال دولت در پروژههای بازآفرینی و تسهیل در روند واگذاری زمین و مسکن به افراد کمدرآمد است.
وی همچنین خاطرنشان کرد: تقویت خدمات عمومی نظیر آموزش، بهداشت، آب و برق در سکونتگاههای غیررسمی باید در اولویت قرار گیرد تا از بازتولید فقر جلوگیری شود.
هشدار درباره آینده چابهار در سایه بیعدالتی
شهرکی در پایان با بیان اینکه اگر روند فعلی ادامه یابد، چابهار بهرغم موقعیت استراتژیک خود، در باتلاق فقر و نابرابری فرو خواهد رفت و ظرفیتهای اقتصادی و ترانزیتی آن نیز آسیب خواهد دید، همچنین بر لزوم نگاه عدالتمحور در سیاستگذاریهای شهری تأکید کرد و گفت: توسعه پایدار، بدون توجه به عدالت اجتماعی و کیفیت زندگی همه ساکنان، صرفاً شعاری بیپشتوانه خواهد بود.
