آمنه بامریپور در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون»، بیان کرد: فرهنگ عفاف و حجاب تنها به انتخاب یک نوع پوشش خلاصه نمیشود. این فرهنگ از لایههای عمیقتری سرچشمه میگیرد؛ از دل، نگاه و رفتار انسان آغاز میشود و در تعاملات روزمره شکل واقعی پیدا میکند. اگر این باور از دوران کودکی در ذهن و قلب انسان نهادینه شود، بسیاری از مشکلات فرهنگی و اجتماعی اساساً فرصت شکلگیری پیدا نخواهند کرد.
وی با بیان اینکه یادگیری عفاف مانند هر مهارت دیگر نیازمند تمرین مداوم است، ادامه داد: پدر و مادر باید با رفتار خویش، نمونه عینی این فرهنگ را به نمایش بگذارند. مدرسه نیز با طراحی برنامههای آموزشی خلاقانه و هدفمند، میتواند این مسیر را تکمیل کند. حتی شیوهای بهظاهر ساده مانند دعوت دانشآموزان به حضور در نمایشها یا پروژههای کارگروهی درباره مفاهیم اخلاقی، تأثیری عمیق بر آنان خواهد داشت.
بامریپور با تاکید بر نقش بیبدیل خانواده، مدرسه و رسانه گفت: این سه نهاد اگر در یک مسیر و با زبان مشترک حرکت کنند، پیام عفاف در ذهن نسل جوان رسوب خواهد کرد. اما اگر هرکدام بهطور جداگانه و با شیوهای متفاوت و ناهماهنگ عمل کنند، نتیجه مطلوب حاصل نمیشود.
وی تاکید کرد: دوره کودکی بهترین زمان برای پایهگذاری مفاهیم فرهنگی است. اگر مفاهیم مربوط به عفاف و حجاب را تنها در سنین نوجوانی یا بزرگسالی بیان کنیم، دیگر آن پذیرش عمیق و درونی را نخواهیم داشت. آموزش باید بهتدریج و به شکلی غیرمستقیم آغاز شود تا کودک احساس اجبار نکند.
وی افزود: آموزش از طریق داستانگویی، بازی، نمایش و فعالیتهای گروهی، بسیار اثرگذارتر از کلاسهای رسمی و خشک است. هرچه آموزش شادیآورتر باشد، ماندگاری پیامی که منتقل میشود هم بیشتر خواهد بود.
مدرس حوزه علمیه تصریح کرد: خانواده وظیفه دارد نخستین پیامهای رفتاری و اخلاقی را به کودک منتقل کند، مدرسه باید بستر فکری و علمی را تکمیل نماید و رسانهها با استفاده از ظرفیتهای گسترده خود، این پیامها را در قالبهای جذاب و بهروز بازتاب دهند.
انتهای خبر/
