حجتالاسلاموالمسلمین مجید پوراندخت به مناسبت سالروز قیام خونین مسجد گوهرشاد در گفتگو با خبرنگار آوای هیرمند به نقل از اوشیدا بیان کرد: این روز که مصادف با سالروز حمله رضاخان به مسجد گوهرشاد در سال ۱۳۱۴ و کشتار مردم بیگناه است که بهحق، بهعنوان روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است. قیام مسجد گوهرشاد در ۲۱ تیر ۱۳۱۴ مبارزه ملت ایران با جریان استبداد و استعمار مبتنی بر سه محور حیاتی «مسجد»، «مرجعیت و زعامت شیعه» و «سبک زندگی اسلامی ایرانی» بود.
وی با تقدیر از مقاومت مردان و زنان مؤمن در برابر سیاستهای ضد دینی رژیم پهلوی، خاطرنشان کرد: ایستادگی مردم در برابر کشف حجاب رضاخانی، موجب شد ارزشهای اسلامی حفظ شود و فرهنگ حیا و عفاف در جامعه تداوم یابد.
امامجمعه زابل افزود: قیام مسجد گوهرشاد نشاندهنده پیوند عمیق میان دین و هویت ملی بود، مردم ایران که قرنها تحتتأثیر فرهنگ اسلامی زندگی کرده بودند، سیاستهای رضاشاه را بهعنوان تلاشی برای جدایی از این هویت و تحمیل فرهنگ غربی میدیدند، زنان که هدف اصلی قانون کشف حجاب بودند در این قیام نقش فعالی ایفا کردند.
وی افزود: بیگمان قیام مسجد گوهرشاد در سال ۱۳۱۴ یکی از مصادیق مقاومت و جدیترین مقاومت علیه اقدامات ضدمذهبی رضاشاه بوده که به نمادی از وحدت و همبستگی در برابر استبداد تبدیل شده که محور آن حفظ اعتقادات دینی و مذهبی بوده است و در قیام مسجد گوهرشاد مبارزه ملت ایران با جریان استبداد و استعمار مبتنی بر سه محور حیاتی مسجد، مرجعیت و زعامت شیعه و سبک زندگی اسلامی ایرانی بود.
وی با بیان اینکه عفاف و حجاب تنها یک پوشش ظاهری نیست، افزود: حجاب، نماد ایمان، کرامت و سلامت جامعه است، قرآن کریم در سوره احزاب تأکید میکند که این پوشش برای آن است که زنان شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند، بنابراین، حجاب سنگر خانواده و سپری مؤثر در برابر تهاجم فرهنگی دشمن است.
حجتالاسلاموالمسلمین پوراندخت ادامه داد: با اشاره به قیام مسجد گوهرشاد یادآور شد: قیام مسجد گوهرشاد یکی از نقاط عطف مقاومت ملت ایران در تاریخ معاصر است که در برابر سیاستهای استبدادی و استعماری پهلوی اول به وقوع پیوست، این قیام که در واکنش به سیاستهای ضد دینی رضاشاه بهویژه سیاست تغییر لباس شکل گرفت، با محوریت علما و روحانیون و نقش کلیدی آنان در بسیج مردم و هدایت قیام همراه بود.
وی افزود: چنانچه حجاب و عفاف در جامعه مهم نبود پرسش این است که پس چرا اهلبیت (ع) در قضایای عاشورا و پس از آن بهشدت نگران حجابشان بودند و در سال ۶۱ هجری و حرکت کاروان حسینی در مدینه بارها شاهد توجه خاندان اهلبیت (ع) به عفاف و حجاب بودیم.
