به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«اوای هیرمند»، هر روز یک حکمت از نهجالبلاغه امیرالمؤمنین علی (ع) را میخوانیم.
وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ، فَقَالَ: كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَ كَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ، نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ، ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.
از پی جنازهای میرفت، مردی را دید که میخندید. امام علی (ع) به او فرمود:
گویی که مرگ بر دیگران مقرر شده، نه بر ما و گویی حق بر غیر ما واجب شده و گویی، این مردگان که میبینیم، مسافرانی هستند که بهزودی به نزد ما باز میگردند آنها را در گورهایشان میگذاریم و اموالشان را میخوریم، پنداری که پس از آنها جاودانه خواهیم زیست. سپس، هر اندرز دهندهای را چه مرد و چه زن فراموش میکنیم و خود را به دست هر بلا و آفت میسپاریم.
شرح حکمت
انتهای خبر/
