به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی آوای هیرمند به نقل از «عصرهامون»، خانه جایی است که کودکان باید در آن احساس امنیت و آرامش داشته باشند، اما وقتی والدین با هم پرخاشگری و دعوا میکنند، این فضا میتواند به مکانی پرتنش و ناامن تبدیل شود.
تجربه زندگی در چنین محیطی تأثیر مستقیم بر روح و روان کودک دارد و باعث کاهش تمرکز، اضطراب، اختلال خواب و حتی احساس تنهایی میشود. بسیاری از کودکان در چنین شرایطی از بیان احساسات خود میترسند و روابط خود با والدین را محدود میکنند، چرا که نگران تشدید عصبانیت آنها هستند.
پرخاشگری والدین تنها مشکلات لحظهای ایجاد نمیکند، بلکه میتواند پیامدهای بلندمدت در رفتار، اعتمادبهنفس و رشد اجتماعی کودک بهجای بگذارد؛ بنابراین والدین برای تربیت صحیح و ایجاد محیطی سالم، نیازمند خودآگاهی و یادگیری مهارتهای کنترل خشم و هیجانات خود هستند.
زندگی در خانوادهای که والدین در حضور هم دعوا میکنند، میتواند برای کودکان و نوجوانان تجربهای پراضطراب و ناراحتکننده باشد. حتی دعواهای کوچک در ظاهر ساده، باعث میشود کودک احساس ترس، نگرانی و عدم امنیت کند و توانایی تمرکز روی درس و فعالیتهای روزانه خود را از دست بدهد. بسیاری از نوجوانان در چنین شرایطی شبها از ترس بیدار میشوند یا در حضور مهمانان خجالت میکشند و احساس میکنند که باید مدام مراقب رفتار خود باشند. این وضعیت نهتنها آرامش خانواده را مختل میکند، بلکه ارتباط بین والدین و فرزندان را نیز تضعیف میکند.
پرخاشگری والدین، بیاثرترین روش تربیتی است و کنترل رفتار کودک، نیازمند مهارت، آگاهی و روشهای درست است. از سوی دیگر، ایجاد فضایی صمیمانه و دوستانه با کودک، شناخت بهتر توانمندیها و علایق او و مدیریت صحیح خشم والدین، میتواند به رشد سالم و اعتمادبهنفس کودک کمک کند.
خشم والدین مانع آرامش کودکان
زهرا احمدی یک نوجوان سیستانی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون» بیان کرد: هر وقت پدر و مادرم سر مسائل کوچک با هم دعوا میکنند، واقعاً دچار ترس و نگرانی میشوم و قلبم تندتر میزند. حتی زمانی که میخواهم درس بخوانم یا کاری انجام دهم، صدای دادوفریاد آنها تمرکزم را به هم میریزد و باعث میشود تکالیف مدرسهام نیمهکاره بماند.
وی ادامه داد: بعضی شبها از شدت ترس بیدار میشوم و دیگر خوابم نمیبرد. گاهی حتی چراغ اتاقم را روشن میگذارم تا آرامتر بخوابم. همیشه حس میکنم باید مراقب همه چیز باشم تا دعوا بیشتر نشود و همین موضوع آرامش را از من گرفته است.
امیر سرگزی نوجوان دیگری از هامون در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون»، بیان کرد: گاهی وقتی پدر و مادرم جلوی مهمانها با هم دعوا میکنند، خجالت میکشم و اصلاً دوست ندارم کسی به خانه ما بیاید. در آن لحظه احساس میکنم همه میفهمند در خانه ما مشکل وجود دارد و این موضوع خیلی ناراحتم میکند.
وی گفت: حتی بعد از رفتن مهمانها فضای خانه آنقدر سنگین است که نمیتوانم نفس راحتی بکشم. دعواهای پدر و مادرم باعث میشود من و خواهرم هم تحتفشار باشیم و مدام مراقب رفتارمان بمانیم. تنها چیزی که از صمیم قلب میخواهم این است که روزی برسد که وقتی به خانه میرسم با آرامش و لبخند والدینم روبهرو شوم.
خشونت والدین عامل آسیب به فرزندان
زینب سارانی مدیر مرکز مشاوره ازدواج و خانواده شهرستان هامون در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصرهامون»، بیان کرد: پرخاشگری والدین موضوعی است که در همه اقشار جامعه مشاهده میشود و محدود به گروه خاصی نیست. راه دستیابی به تربیت صحیح عبور از مسیر صمیمانه و دوستانه با فرزندان است و عصبانیت والدین نمیتواند مسیر درست تربیت را به کودک نشان دهد.
وی بیان کرد: مهمترین عامل در فرزندپروری، خودآگاهی والدین است. بسیاری از والدین تصور میکنند میتوانند به هر شیوهای فرزند خود را تربیت کنند بدون آن که به تأثیر رفتار خود بر رشد اجتماعی و فردی کودک توجه داشته باشند.
مدیر مرکز مشاوره هامون ادامه داد: یکی از اشتباهات رایج والدین تصور این است که با عصبانیت و پرخاشگری میتوانند کودک را به مسیر درست هدایت کنند. درحالیکه کنترل رفتار و اشتباهات کودکان، مهارت و تخصص خاص خود را میطلبد.
وی تأکید کرد: پرخاشگری والدین میتواند به شکلهای مختلف بروز کند از جمله کتکزدن، تحقیر کلامی، هلدادن، تهدید یا ایجاد ترس و وحشت در کودک، رفتارهایی مانند تنبیه بدنی، دادوفریاد، ایجاد فضای ترس، تنبیههای شدید و استفاده از کلام تحقیرکننده شاخصههای یک والد پرخاشگر هستند.
مدیر مرکز مشاوره هامون خاطرنشان کرد: تأثیرات پرخاشگری والدین میتواند کوتاهمدت یا بلندمدت باشد که در رفتار و آینده کودک اثر میگذارد. از جمله پیامدهای مهم پرخاشگری والدین میتوان به کاهش اعتمادبهنفس، بروز مشکلات رفتاری و تحصیلی، شکلگیری پرخاشگری در کودک، ایجاد علائم افسردگی و اضطراب و دشواری در سازگاری با جامعه اشاره کرد.
وی بیان کرد: والدین برای تربیت صحیح ابتدا باید سطح آگاهی خود را افزایش دهند و بامطالعه و مراجعه به مشاوران و دریافت آموزشهای تخصصی، مهارتهای کنترل خشم و هیجانات خود را تقویت کنند.
سارانی افزود: روشهایی مانند یوگا، مدیتیشن، موسیقی آرامبخش، ورزش و مشاوره میتواند به ایجاد آرامش و کنترل هیجانات کمک کند. سارانی گفت: گذراندن وقت بیشتر با کودک به والدین کمک میکند توانمندیها، علایق و درک کودک از محیط اطراف را بهتر بشناسند و رفتار خود را متناسب با آن تنظیم کنند.
وی گفت: والدین باید ریشه مشکلاتی مانند فشارهای اقتصادی، اختلافات خانوادگی و مسائل خلقی خود را شناسایی و حل کنند تا از بروز رفتارهای پرخاشگرانه جلوگیری شود. این اقدام نهتنها به رشد سالم کودک کمک میکند؛ بلکه محیط خانواده را صمیمانه و سالمتر میسازد.
سلامت روان خانواده و در نهایت، سلامت جامعه در گرو مهارتهای هیجانی والدین است. خانه باید با صمیمیت و آگاهی جایگزین پرخاشگری شود تا کودکان بتوانند با اعتمادبهنفس و آرامش کامل، مسیر رشد سالم خود را طی کنند.
انتهای خبر
