به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آوای هیرمند» به نقل از اوشیدا، هانیه کثیری، پژوهشگر حوزه زن و خانواده در یادداشتی نوشت؛ در حکومت اسلامی تأمین حجاب اسلامی بهعنوان یکی از حقوق زنان بر عهده حکومت قرار دارد. به گفته رهبر معظم انقلاب، این موضوع در واقع حفظ بزرگترین حق زن یعنی «کرامت الهی» اوست.
از این نگاه، در موضوع حجاب بحث بر سر صحت یا نادرستی برخی دلایل نیست؛ چرا که حتی اگر این دلایل پذیرفته شوند، استفاده امروزی از آنها باهدف نهایی تشکیل حکومت اسلامی ممکن است مشکلساز باشد. مسئله فقط این نیست که آیا قوانین زیاد باعث مشکلات حجاب شدهاند یا خیر؛ زیرا آنچه از نظر امام خمینی (ره) و رهبر انقلاب مشخص است، این است که هدف، داشتن حجاب برای همه زنان مسلمان ایرانی بوده و قانون حجاب در ادارات نیز به دستور مستقیم امام صادر شده است.
تفاوت نگرش ایشان با شرایط امروز در چگونگی اجرای این حکم است که بدون شک نتیجه متفاوتی خواهد داشت. به گفته رهبر، امام اولین کسی بود که «زن را شناخت» و با این دیدگاه متفاوت، زمینهای ایجاد کرد تا زن با «بازگشت به فطرت خود»، نهضتی بزرگ مثل انقلاب و سپس «حجابخواهی» را به وجود آورد.
حجاب حق الهی است و با فطرت زنانه هماهنگ است؛ بنابراین، خطاب قراردادن زنان بهعنوان «دارای حق» در حفظ حجاب و خطاب قراردادن حکومت بهعنوان «مسئول» تأمین آن، دو موضوع جدا هستند. همین تفاوت باعث شد امام دستور شروع قانون حجاب را از ادارات صادر کند.
نمیتوان نسبت به نگاههای جنسیتزده و خشک درباره وضعیت امروز بیتفاوت بود و فکر کرد همیشه اوضاع خوب بوده و فقط «غرب» حجاب را از زنان این کشور گرفته است. زنانی که در گفتمانهای سنتی تکریم نشده و کنار گذاشته شدهاند، برای پاسخ به خواسته درونی خود برای ارادهورزی، گاهی جذب فرهنگ غربی میشوند؛ چرا که جذابیت غرب اغلب در ظاهری خیرخواهانه پنهان است.
از نظر توجه به «جنسیت» و «اراده» که هویت انسان را مشخص میکند، نمیتوان درباره راهحلها توافق کرد و از نظر مطالعات جنسیتی، «حجاب سیاسی» همان «حجابی متناسب با فطرت» است، چون نشاندهنده ارادهورزی زن مسلمان است. حجاب سیاسی، احترام به زن مسلمان و بهرسمیتشناختن نقش اجتماعی اوست. زن در حکومتی که ارادهاش را بپذیرد و در ساخت تاریخ شریک بداند، رشد میکند و اراده خود را در راه ولایت و جهاد میگذارد.
مردم ایران همیشه پای انقلاب ایستادهاند و حتی در سختترین زمانها، حماسههایی مانند «اتحاد مقدس» در جنگ ۱۲ روزه خلق کردهاند و در برابر هر کسی که بخواهد ارادهشان را بشکند، مقاومت کردهاند. با این پیشینه، حتی کسانی که با «حجاب سیاسی» مخالفاند، این روحیه را قبول دارند.
اساس معنای حجاب سیاسی روی اراده زن استوار است. زن باید بداند که حکومت از حقوق او حمایت میکند و حجاب برای او محدودیت نیست، بلکه «لباس مشارکت اجتماعی» است. این معنی، علاوه بر اینکه کنترلکننده نیست، باعث رشد اراده زن برای ساختن جامعه میشود و اراده او را تا سطح تمدن توحیدی طوری که رد؛ بهطوریکه حجاب میتواند مثل نماز و مسجد به نماد تمدن توحیدی تبدیل شود و در برابر تمدن غرب قرار گیرد. این همان چیزی است که دشمن را از حجاب زن مسلمان ایرانی میترساند؛ چون به گفته رهبر، دشمن از همین حجاب زن مسلمان ضربه خورده است.
همچنین، نمیتوان تأثیر تغییرات جهانی و ارتباطات فرهنگی را در شکلگیری نگاهها نسبت به حجاب نادیده گرفت. زن مسلمان امروز بین دو تمدن بزرگ قرار دارد؛ یکی تمدن توحیدی که بر اساس کرامت، اراده و مشارکت اجتماعی است و دیگری تمدن غربی که آزادی بدون مسئولیت و پوشش تحریککننده را ترویج میکند.
مقاومت در برابر این فشارها و حفظ جایگاه حجاب بهعنوان نماد هویت و اراده زن مسلمان، نیازمند درک عمیق و رویکردی متعادل است که ضمن احترام به انتخاب فردی، از حقوق جمعی و ارزشهای دینی نیز حمایت کند.
