به گزارش پایگاه خبری ندای هیرمند به نقل از خبرگزاری فارس
زمانی فوتبال با شور محلهها و عشق بیچشمداشت معنا داشت؛ امروز اما به ویترینی از قراردادهای چنددهمیلیاردی و رانتهای پنهان تبدیل شده است. مردمی که روزی با گلکوچیک نفس میکشیدند، حالا به تماشای بازاری شدن رویایشان نشستهاند.
خبرگزاری فارس ـ هنر و رسانه: در روزهایی که اقتصاد کشور با چالشهایی دستوپنجه نرم میکند و بسیاری از مردم برای تأمین نیازهای زندگیشان دچار مشکل هستند، پرداخت قراردادهای چنددهمیلیاردی به بازیکنان فوتبال، به یکی از موضوعات داغ و بحثبرانگیز در فضای عمومی تبدیل شده است.
نارضایتی از این وضعیت بهوضوح در شبکههای اجتماعی به چشم میخورد. پلتفرم X (توییتر سابق) مملو از پستهایی است که با لحنهایی گاه خشمگین، گاه کنایهآمیز و گاه با لحنی تلخ و واقعگرایانه، از پرداختهای غیرعادی در فوتبال ایران انتقاد میکنند
فوتبال، رانت یا رقابت؟
«میدونین دردناکترین بخش ماجرا چیه؟ اینکه طرف 50 میلیارد قرارداد داره، 30 درصدشو نگرفته، میره فیفا شکایت میکنه، 80 میلیارد میگیره! خب این پول از کجا میاد؟ از همون جایی که باید بره تو سفره مردم…» این توییت کاربری است که تنها یکی از دهها نمونهای است که نشان میدهد بسیاری از مردم، فوتبال را نه بهعنوان یک میدان رقابت ورزشی، بلکه بهعنوان بستری برای توزیع رانت و فساد اقتصادی میبینند.
یکی دیگر از کاربران، نوشته: «فوتبال ایران شده کارگاه پولشویی و توزیع رانت. بازیکن متوسط رو به پایین قراردادش اندازه بودجه ۵۰ مدرسه است.»
کفه نابرابری، سنگینتر از همیشه
انتقادها فقط به توزیع بدون قاعده پول ختم نمیشود؛ موضوع عدالت اجتماعی هم بهشدت مطرح است. کاربری هم نوشته: «وقتی معلم با 12 میلیون حقوق باید 4 شغل بگیره، اونوقت بازیکنی که سالی 15 بازی هم نمیکنه، چند ده میلیارد میگیره… اسم اینو چی میذارین جز توهین به شعور مردم؟»
فاصله نجومی میان درآمد فوتبالیستها و حقوق کارمندان، معلمان، پرستاران و کارگران، به یکی از نمادهای برجسته نابرابری اقتصادی در ذهن مردم تبدیل شده است.
پشتپردهای به نام دلالها
از نگاه بسیاری از منتقدان، دلالی در فوتبال ایران نه یک شغل، بلکه یک شبکهی سوداگرانهی مخرب است. طبق گفتههای نمایندگان مجلس و مدیران ورزشی، بازیکنی که ارزش واقعیاش کمتر از 100 هزار دلار است، گاه با قراردادهای 500 هزار دلاری جذب میشود. این قراردادها نهتنها بار مالی سنگینی بر دوش باشگاهها میگذارند، بلکه بخش عمدهای از آن مستقیماً به جیب واسطهها میرود.
کاربردیگری هم مثال روشنی زده: «قرارداد فلان بازیکن تازهوارد استقلال 75 میلیارد تومنه! طرف سال قبل تو تیم قبلی حتی نیمکتنشین هم نبود. دلالی فقط تو خاورمیانه همچین معنیای داره!»
بیاعتمادی؛ میراث فوتبال دولتی
موضوع دیگری که بهشدت در پستها تکرار میشود، بیاعتمادی به ساختار دولتی و عدم شفافیت مالی است. بسیاری از کاربران معتقدند باشگاههایی مانند استقلال، پرسپولیس یا تراکتور، بهدلیل وابستگی مالی به نهادهای دولتی و شبهدولتی، نهتنها پاسخگو نیستند بلکه در عمل از منابع عمومی برای قراردادهای عجیب و غریب استفاده میکنند.
کاربری هم صراحتاً مینویسد: «باید هوادار فوتبال ایران از حمایت تیمای دولتی دست بکشه. وقتی باشگاهی با پول بیتالمال اینجوری قرارداد میبنده، حق هواداری هم ازش گرفته میشه.»
کیفیت پایین، قیمت بالا
یکی از پرسشهایی که در این میان بارها مطرح شده این است: آیا این بازیکنان واقعاً شایسته چنین دستمزدهایی هستند؟ بسیاری از کاربران پاسخشان را دادهاند: «نه.»
کاربری نوشته: «۹۰ درصد بازیکنای لیگ ایران بیشتر از حقوق وزارت کار حقشون نیس.» این گفته بازتاب ذهنیتی است که دستمزدها را نه براساس کیفیت فنی یا افتخارآفرینی، بلکه حاصل فضای ناسالم میداند.
چه باید کرد؟
کارشناسان معتقدند که اگر روند فعلی ادامه یابد، فوتبال ایران ممکن است با بحران اعتماد عمومی مواجه شود. کاهش حمایت هواداران، افزایش فشار بر فدراسیون فوتبال و حتی افت کلی محبوبیت این ورزش در کشور، تنها بخشی از پیامدهای پیشرو خواهد بود.
صدای بلند مردم، نادیده نماند
در دنیایی که فوتبال باید سرگرمی، هیجان و شور ملی باشد، در ایران امروز به سوژهای تلخ برای بیان نارضایتیهای عمیق اجتماعی تبدیل شده است. مردم با صراحت میگویند: «قرارداد میلیاردی در این شرایط، توهین به مردم است.» این صداها را نمیتوان نادیده گرفت.
#فوتبال
#قرارداد_های_نجومی
#ل
یگ_برتر
